Με αφορμή την πυρκαγιά στις Μυκήνες, αλλά και την πολιτική φωτιά που άναψε αμέσως μετά, σχετικά με τις ζημιές που προκλήθηκαν στον αρχαιολογικό χώρο – αν ήταν μικρές ή μεγάλες – θα καταθέσω τη δική μου προσωπική εικόνα, που αποκόμισα φέτος, από έναν άλλο χώρο που αποτελεί μοναδικό μνημείο φυσικής ιστορίας. Το περίφημο απολιθωμένο δάσος της Λέσβου.
Είχα την ευκαιρία να το επισκεφθώ για πρώτη φορά το 2010. Πέρα από τα θαυμαστά ευρήματα που απλώνοντας σε μία αχανή έκταση χιλιάδων στρεμμάτων εντυπωσιάστηκα από την όλη εγκατάσταση, τη δημιουργία του πάρκου που ξεκίνησε το 1987 επί υπουργίας Σηφουνάκη, αν θυμάμαι καλά, και ολοκληρώθηκε μία δεκαετία περίπου μετά.
Το 1994 δημιουργήθηκε στο Σίγρι το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ένα πράγματι εντυπωσιακό μουσείο που προσφέρει μοναδικής γεωλογικής σημασίας πληροφορίες στους επισκέπτες του.
Φέτος, δέκα χρόνια μετά, οι άριστες εντυπώσεις από την πρώτη επίσκεψη, μετατράπηκαν σε απογοήτευση και οργή για την κατάντια του γεωλογικού πάρκου…
Φθάνοντας στην είσοδο του πάρκου η μπόχα από τους κάδους των σκουπιδιών, αλλά και οι «μυρωδιές» από την παρακείμενη στάνη μας έκαναν να κρατήσουμε τις μύτες μας. Στη συνέχεια οι δύο συμπαθείς υπάλληλοι μας ενημέρωσαν πως υπήρχε εισιτήριο 5 ευρώ ανά άτομο, αλλά μας πληροφόρησαν επίσης πως δεν υπήρχε η δυνατότητα πληρωμής μέσω POS (αν είναι δυνατόν). Μας ενημέρωσαν επίσης πως υπήρχαν δύο διαδρομές, η μικρή και η μεγάλη, αλλά θα έπρεπε να προσέχουμε να μην στηριζόμαστε στις ξύλινες περιφράξεις καθώς ήταν ετοιμόρροπες και φυσικά δεν υπήρχε η δυνατότητα επισκευής(!), όπως μας ενημέρωσε άλλος επισκέπτης. Ακόμη το κυλικείο, που πριν από 10 χρόνια μας είχε προσφέρει στιγμές δροσιάς και ολιγόωρης ανάπαυσης μετά από μία πολύωρη διαδρομή κάτω από τον καυτό ήλιο, ήταν κλειστό και ερειπωμένο φανερώνοντας την εγκατάλειψη ετών. Αυτό μας έκανε στη δεύτερη επίσκεψή μας να ακολουθήσουμε τη μικρή διαδρομή καθώς το νερό που είχαμε μαζί μας δεν ήταν αρκετό, και δεν υπήρχε η δυνατότητα άμεσης αναπλήρωσής του.
Πραγματικά στεναχωρήθηκα γιατί διέσχισα 155 ναυτικά μίλια και οδήγησα άλλα 160 χλμ. για να δείξω στο 12χρονο γιο μου τα μοναδικά απολιθώματα κορμών. Βέβαια αυτά ήταν εκεί (χάρη στη φροντίδα και το φιλότιμο των επιστημόνων) άλλα όρθια και άλλα ξαπλωμένα, θεόρατα και θαυμαστά να προκαλούν δέος για τα όσα προκάλεσε η ηφαιστιακή λάβα, μαρτυρώντας όμως στο σήμερα, τι περπατούσε και φύτρωνε πριν εκατομμύρια χρόνια στο νησί της Λέσβου. Και όμως ενώ η φύση προνόησε για αυτό, το ελληνικό κράτος αδυνατεί να φροντίσει, να περιποιηθεί, να εξωραΐσει τον περιβάλλοντα χώρο ώστε να τον κάνει πιο προσβάσιμο στον επισκέπτη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
