0
0
Οι μέρες επιτάσσουν να ασχοληθώ με τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας. Είναι αναπόφευκτο δυστυχώς, αλλά για αυτό θα μιλήσω στο τέλος. Θα ξεκινήσω με την υπόθεση της γριούλας που προσπάθησε να κλέψει λίγο κρέας και λίγο τυρί για να κάνει ένα κυριακάτικο τραπέζι στους γιους της και να ζήσουν ίσως ξανά κάποιες οικογενειακές στιγμές του παρελθόντος.
Όχι δεν θα αναλύσω ιδιαιτέρως την υπόθεση αυτή καθ’ αυτή, αν φταίει δηλαδή η γριούλα, ο υπάλληλος ή η εταιρία γιατί αυτά υπεραναλύθηκαν, από τα ΜΜΕ. Αυτό που θέλω να πω εγώ είναι ότι πουθενά κανείς δεν έκανε μία αναφορά ότι όλοι αυτοί είναι οι ΚΡΙΚΟΙ μίας αλυσίδας, ενός πολιτικού συστήματος που όλοι μας έχουμε δημιουργήσει και υπηρετούμε. Που όταν μας εξυπηρετεί είμαστε υπέρ του και όταν δεν μας εξυπηρετεί εμφανίζονται οι «ρουβικώνες» και το «ξεπλένουν», σπάζοντας πέντε τζάμια, πετώντας μπογιές, διαλύοντας γραφεία!
Έτσι και στην περίπτωση της γριούλας πήραν το αίμα της πίσω σπάζοντας την τζαμαρία του σούπερ μάρκετ. Και μετά όλα τελείωσαν, ησύχασαν, ηρέμησαν, ολοκληρώσαμε το χρέος μας απέναντι σε έναν άνθρωπο, που θυσίασε την αξιοπρέπειά του, που το ίδιο το σύστημα την οδήγησε να χάσει την αξιοπρέπειά της για ένα κομμάτι κρέας και ένα κομμάτι τυρί ή για πολλά, δεν έχει σημασία η ποσότητα. Ένας άνθρωπος που εργάστηκε, μεγάλωσε δύο γιους, έφτιαξε ένα σπίτι και το σύστημα την κατάντησε παρά την σύνταξη που παίρνει να μην μπορεί να ζήσει τα τελευταία της χρόνια με αξιοπρέπεια. Και ήρθαν οι «ρουβίκωνες» όχι για να εξιλεώσουν το θύμα αλλά για να ξεπλύνουν από τις αμαρτίες του τος ίδιο το σύστημα που υποτίθεται ότι πολεμούν.
Μέρος του συστήματος είναι και αυτοί. Όταν η δεξαμενή γεμίσει και κινδυνεύει να διαλυθεί λειτουργεί η υπερχείλιση, η αποσυμπίεση… Έτσι λειτουργούν και οι Ρουβίκωνες. Γιατί αν ήθελαν πραγματικά να ταράξουν το σύστημα, να το εκνευρίσουν, να το λοιδωρήσουν. Αν ήθελαν να αλλάξουν την αυστηρή πολιτική της εταιρίας, θα πήγαιναν 20 άτομα κάθε μέρα σε ένα υποκατάστημα για ένα μήνα για να κλέψουν ένα κουτάκι κόκα κόλας, ένα κουτί γάλα, ένα γλυφιτζούρι και θα υποχρέωναν ΤΟ ΣΎΣΤΗΜΑ να ασχοληθεί μαζί τους 20 φορές την ημέρα. Θα δοκίμαζαν τις ΑΝΤΟΧΕΣ του συστήματος τόσο όσο να μη λειτουργεί η υπερχείλιση, αλλά το σύστημα να βρίσκεται υπο συνεχή πίεση. Ίσως έτσι θα αναγκαζόταν να αλλάξει. Πάλι η γριούλα θα πεινούσε, δεν ξέρω τι θα γινόταν με την επόμενη όμως…
Ας περάσω τώρα εδώ στα δικά μας τα πετρουπολιώτικα.. Μία επίσκεψη ενός συμβούλου του υπουργού Υγείας στο πρώην ΙΚΑ της πόλης μας γέμισε πάλι ελπίδες, όνειρα και προσδοκίες ότι θα αποκτήσουμε και πάλι στην πόλη μας πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Ήταν τόση η ικανοποίηση των διοικούντων που παρατάχθηκαν εκτός του κτιρίου και φωτογραφίζονταν στη σειρά. Ας κάνω την πρώτη δική μου αποσυμπίεση, γιατί πραγματικά τα μάτια μου υπερχείλισαν από συγκίνηση βλέποντάς τους. Ο φαρμακοποιός κ. Μπάμπης Καραθάνος διορίστηκε το Σεπτέμβριο του 2021 ως σύμβουλος του υπουργού Υγείας και ανέλαβε τον τομέα του φαρμάκου. Άρα στο φτωχό μου μυαλουδάκι μάλλον μοιάζει αναρμόδιος για την πρωτοβάθμια Υγεία και την στελέχωση μίας Υγειονομικής Μονάδας.
Αν πράγματι το υπουργείο Υγείας ήθελε να λύσει το υγειονομικό πρόβλημα της Πετρούπολης θα έστελνε κάποιον πιο αρμόδιο. Ξέρω εγώ, από το γραφείο Γενικού Γραμματέα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας υγείας, ή από τη διεύθυνση πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας π.χ. Μακάρι να είμαι λάθος, αλλά όλο αυτό εμένα μου μοιάζει ως εξυπηρετησούλα ένθεν και εκείθεν. Η διοίκηση να κερδίζει χρόνο και να δείξει ότι να το υπουργείο Υγείας ενδιαφέρεται για μας, και ο κ Καραθάνος, ως υποψήφιος βουλευτής στον Δυτικό Τομέα, να δείξει ότι ενδιαφέρεται για τους ψηφοφόρους του.
Έτσι το είδα, έτσι το λέω… Αν έχω άδικο θα φανεί σύντομα και στις φωτογραφίες, που θα βγάλετε μαζικά παρέα με τους γιατρούς που θα στείλει ο κ. Καραθάνος. Και γω αντί συγγνώμης θα σας στείλω δωρεάν το άλμπουμ για να τις κολλήσετε …
Υπέπεσαν στην αντίληψη μου δύο θέματα που δεν θα αναφερθώ αναλυτικά γιατί δεν υπάρχει λόγος να στοχοποιηθεί κανένα σχολείο. Θα παρακαλούσα όμως τους εκπαιδευτικούς να ρίξουν το βάρος τους στην μόρφωση των παιδιών μας. Για την ψυχαγωγία και τη διασκέδασή τους εκτός σχολείου υπάρχουμε εμείς οι γονείς να ενδιαφερθούμε, γιατί πρέπει να ενδιαφερθούμε. Να βρούμε το χρόνο να ενδιαφερθούμε. Οι δάσκαλοι δεν μπορούν να λειτουργούν καθολικά σαν υποκατάστατα των γονιών. Γιατί τότε οι γονείς θα χάσουν το ρόλο τους.
Επίσης για όσους συμμετέχουν στο ΔΣ των Συλλόγων θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν έχουν το δικαίωμα να δρουν αυτοβούλως στο όνομα του συλλόγου χωρίς να έχουν την απόφαση του Συλλόγου. Όσο και καλή πρόθεση να έχουν, να βοηθήσουν, να εξυπηρετήσουν, θα πρέπει να γνωρίζουν και τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν αν κάτι πάει στραβά… Τότε οι ευθύνες θα βαραίνουν ατομικά τους ίδιους και όχι τον Σύλλογο.
Τέλος να αναφερθώ και στον πόλεμο. Όταν καταλήγουμε σε έναν πόλεμο κανείς δεν έχει δίκιο και κανείς δεν έχει άδικο. Ο καθένας υπερασπίζεται το δικό του δίκιο με τη βία, με τα όπλα. Και μη γελιέστε στον πόλεμο δεν αποδίδεται δικαιοσύνη. Στον πόλεμο κερδίζει ο ισχυρότερος. Και όποιος πιστεύει σε συμμαχίες και βοήθειες και δεν βασίζεται στις δικές του δυνάμεις, στο τέλος της ημέρας διαπιστώνει ότι μένει μόνος του και αλίμονο αν είναι ο αδύναμος.
ΣΗΜ.: Ακούστε την «Σβούρα» και ηχητικά εδώ. Κάντε subscribe στο κανάλι του ΜΑΧΗΤΗ στο youtube για να είστε πάντα ενημερωμένοι!!!
tags:
ΣΒΟΥΡΑ
