0
0
Προς υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους και μη, στην εξαιρετικά δύσκολη περίοδο που βιώνει αυτή η χώρα, πρέπει να υπάρχει αντίληψη, συναίσθηση και ενσυναίσθηση του τι συμβαίνει, που πηγαίνω, τι θέλω και τι κάνω…
Είναι κατανοητό ότι μπαίνουμε σε μία προεκλογική περίοδο, όπου η κάθε κίνηση, η κάθε λέξη κριτικάρεται και περνιέται λαϊκά από κόσκινο.
Σε αυτή την άσχημη στιγμή για κάποιους συμπατριώτες μας που η ζωή τους ανατράπηκε, που μπορεί να μην έχουν σπίτι να μείνουν, δουλειά να εργαστούν, φαγητό να φάνε, η περιουσία τους να έχει χαθεί και η αξιοπρέπειά τους να έχει πνιγεί στα βρώμικα νερά μίας θεομηνίας, αυτό το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε εμείς, είναι να σταθούμε έστω και πνευματικά δίπλα τους, να νιώσουν ότι τους σκεφτόμαστε, τους νοιαζόμαστε. Με αυτόν τον τρόπο θα τους δώσουμε δύναμη. Γιατί οι πιο πολλοί από μας μόνο ενέργεια μπορούμε να τους μεταδώσουμε.
Η ζωή συνεχίζεται λέμε συνήθως, το θέμα είναι πως τη συνεχίζει ο καθένας. Και βέβαια θα συνεχίζουμε να αναπνέουμε και βέβαια θα πάμε στις εργασίες μας, οι μαθητές στο σχολείο τους, θα πιούμε το καφέ μας, θα πούμε εις υγεία πίνοντας ένα ποτήρι κρασί, αλλά πάντα έχοντας στην άκρη του μυαλού μας ότι κάποιοι άλλοι αδέλφια μας, συγγενείς μας, φίλοι μας, φίλοι φίλων μας, ομόθρησκοι, ομοεθνείς μας, απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν.
Οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, οι περισσότεροι άπειροι από την πολιτική και πρωτόβγαλτοι σε συμμετοχή τους στα κοινά, έχουν την θέληση να προσφέρουν στον τόπο τους. Η προσφορά τους ξεκινά από την στιγμή που δηλώνουν υποψηφιότητα, όχι από τη μέρα που θα εκλεγούν. Γιατί από την προσφορά του αυτή, την ελάχιστη, κάποιοι θα πειστούν να τους ψηφίσουν. Και οφείλουμε εμείς οι ψηφοφόροι με την ψήφο μας, και οι αυτοί με την όποια πολιτική που θα ασκήσουν να αλλάξουμε τον τόπο μας.
Mε φωτογραφίες lifestyle, χαμόγελα κενού περιεχομένου, φανταχτερά φορέματα και ωραίες μουτσούνες ο τόπος, η πόλη δεν αλλάζει. Ο κόσμος που σας ακολουθεί στην κανονική ή την ψηφιακή ζωή σας περιμένει από εσάς να δώσετε το παράδειγμα. Και το παράδειγμα είναι μία σακούλα τρόφιμα να παραδίνεται σε κάποιο πλημμυροπαθή, σε κάποιον που το έχει ανάγκη. Ακόμη και αν φοράς το κόκκινο φουστάνι. Γιατί το σημείο αναφοράς στην φωτογραφία που θα ανεβάσεις στα social media, δεν θα είναι το κόκκινο φουστάνι, αλλά η σακούλα που μέσα της θα κρύβει εκτός από τα τρόφιμα, συναίσθηση και ενσυναίσθηση! Και αντί για τα σταυρωμένα χέρια ως επίδειξη πυγμής και δύναμης θα ήταν προτιμότερο η χειραψία με μία γιαγιά, έναν παππού, μία μάνα, έναν ταλαιπωρημένο πατέρα ως ένδειξη ανθρωπιάς και συμπόνοιας. Αυτά θα έπειθαν εμένα και πολλούς άλλους να σας ψηφίσουμε…
Και αν η φωτογράφιση στο Θέατρο Πέτρας ήταν για τις ανάγκες της προεκλογικής καμπάνιας, κακώς δημοσιεύθηκαν αυτή την ακατάλληλη στιγμή και θα έπρεπε οι υπεύθυνοι να το έχουν προβλέψει και να το προλάβουν…
Τέλος, στο χωριό μου, όταν κάποιο συγχωριανό τον έβρισκε κάποιο κακό, οι γάμοι αναβάλλονταν. Δεν πηγαίναμε στον γάμο για να πούμε στους καλεσμένους να βοηθήσουν την άτυχη οικογένεια του γείτονα…
Σχετικά Άρθρα:
ΛΑ.ΣΥ ΑΓ. ΑΝΑΡΓ.: ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ
ΣΥΛ. ΓΟΝΕΩΝ 3ου ΔΗΜ. ΣΧΟΛ. ΠΕΤΡ.: ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΕΔΔΗΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ
ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ: ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΠΕΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΣ ΤΟΥ ΕΔΣΝΑ
tags:
ΣΒΟΥΡΑ
