Η περιπέτεια υγείας του μικρού Παναγιώτη – Ραφαήλ έχει συγκλονίσει την Ελλάδα. Αυτά τα όμορφο μουτράκι έχει καταφέρει να ενώσει όλο τον κόσμο σε έναν αγώνα να προλάβουμε να σώσουμε τον μικρούλη και να περισώσουμε την ανθρωπιά μας.
Αυτή που δεν κατάφερε να δείξει ένα Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο, ένας υπουργός, μία κυβέρνηση.
Σαν χείμαρρος οι απλοί πολίτες στραγγάλισαν νόμους και υπονόμους και άρχισαν να μαζεύουν ευρώ-ευρώ τα χρήματα που χρειάζονται για να στείλουν τον μικρούλη εκεί που υπάρχει ακόμη ελπίδα.
Τα 3.000.000 ευρώ είναι πράγματι πάρα πολλά και ίσως (που δεν το πιστεύω) να μην μαζευτούν. Γίνεται όμως μία όχι τεράστια, αλλά υπεργιγάντια προσπάθεια να μαζευτούν. Όχι από εφοπλιστές, όχι από μεγαλοεπιχειρηματίες, όχι από τράπεζες, αλλά από τον απλό λαό.
Εκεί που ο υπουργός στάθηκε στο γράμμα του νόμου, ο λαός το ξεπέρασε δείχνοντας πως ακόμη υπάρχει ελπίδα όχι μόνο για τον μικρό Παναγιώτη – Ραφαήλ, αλλά και για τον ίδιο τον ελληνικό λαό.
Όχι δεν είναι λανθασμένη η απόφαση του κ. Κικίλια. Είναι πέρα ως πέρα σωστή. Θεσμικά και νομικά είναι η σωστή. Ηθικά όμως;
